Kerst in Elmina

We zijn in Elmina op het strand. Terwijl ik dit schrijf huppelen de geitjes door de tuin van het door ons gehuurde huis. Het is 26 december. Toen we eind november definitief besloten (iom onze kinderen) om niet in Nederland te zijn met Kerst, viel dat toch een beetje zwaar. Kerst blijkt dan zo zeer een familiefeest. Toen bleek dat de Corona maatregelen in Nederland toenamen en er weinig samenzijn mogelijk zou zijn, is besloten om ons 'verlof' een paar maanden op te schuiven. Pat en ik zijn dus 24 december in de auto. gestapt naar de kust

In eerste instantie had Pat bedacht dat hij een chauffeur zou vragen ons er naartoe te rijden. Ik vind dat altijd een beetje jammer, want met de autorit begint \'de vakantie\', maar Pat was bang dat het extreem druk zou zijn op de weg en dat we ook heel veel \'roadblocks\' tegen zouden komen, waar ons dan een veelbetekenend \'Merry Christmas\' zou worden gewenst door politie. Dat is de vertaling voor: ik wil graag geld voor Kerstmis. Omdat het niet heel aardig is om je chauffeur te vragen kerstavond in de bus naar huis te gaan zitten, zijn we toch gewoon met z\'n tweeën gegaan. En het viel alles mee. Het verkeer naar de kust viel mee; 225 km in 4,5 uur, dat is hier heel redelijk. En bij de meeste roadblocks mochten we doorrijden. Zo heel anders dan in Liberia. Als je daar wit bent en je rijdt niet in een NGO auto, dan word je echt door iedereen en alles aangehouden en mag je echt alleen maar gaan als je betaald hebt. We werden nu maar een paar keer echt tot stoppen gemaand en maar één keer werd er, door een vrouwelijke agente, die na controle van Pat zijn rijbewijs zei, toen Pat zijn rijbewijs terugvroeg: 'I am waiting for my present'. Pat zei heel rustig dat hij zijn rijbewijs echt terug wilde. En dat gebeurde zowaar. We zijn de hele reis dus zonder corrupte cadeaus doorgekomen. En dat voelt goed. Er kan alleen een eind aan corruptie komen als je er zelf niet aan meewerkt tenslotte.

We hebben een heerlijk huisje gehuurd net voorbij Elmina. Het heeft een tuin zo groot als een voetbalveld, vol met kokospalmen en de golven komen net niet tot het tuinhek. Echt heerlijk. De avonden eten we in het naastgelegen 'Kosa lodge', een hele leuke lodge, gerund door een Nederlands stel. Voor ons kerstontbijt hebben we broodjes meegenomen uit Kumasi. Dat is nog een verhaal op zich. Ik had een nummer gekregen van Milou, van een bakkerij in Kumasi, waar croissants, pain au chocolat en pain au raisin werden gebakken. Dus vrijdagochtend op de fiets naar de 'google-locatie' van Ell's bakery, waar ik mijn bestelling kon ophalen. Nou, google heeft het in Ghana nog weleens een beetje mis, maar dat was ik weer even vergeten. Het is soms jammer dat ik jullie niet achter op de fiets heb, terwijl je dit leest. Het was hilarisch. Ik ben wel1,5 uur bezig geweest met het ophalen van de broodjes, maar ik heb dan ook wat meegemaakt. Ik fietste typisch niet in de meest deftige wijk van Kumasi, hobbelede op de mountainbike door de diepe gaten in de weg, kwam toen op het punt waar ik volgens mijn telefoon op de locatie van de bakkerij stond, maar er was geen bakkerij. Wel honderden magere geitjes, die stonden te wachten om te verworden tot kerstmaal. Ik heb zeker een keer of acht mijn telefoon aan iemand gegeven die dan in het 'Twi' kon communiceren met de bakker over hoe ik bij mijn 12 bestelde broodjes moest komen. Maar de aanhouder wint, ik mocht wachten voor een mij bekend politiebureautje (ongeveer 8 minuten fietsen van ons huis:)) en werd daar opgehaald door de bakker. Wat geweldig. Die jongen heeft tijdens de lockdown leren bakken van de chef patissier van het Golden Tulip Hotel. Hij was daar serveerder. Echt te leuk. Ik heb heerlijke broodjes gehaald voor 80 cent per stuk. Dat is hier een vermogen, maar ze zijn het meer dan waard. Ik gaf nog een fooi van 10 cedi (1 euro 30) het is toch wel wat waard als je door de bakker gehaald wordt op 10 minuten loopafstand van de bakkerij. Ik hoorde hem toen ik op mijn fiets stapte tegen zijn collega\'s zeggen : 'God bless her'. Dat had ik dan toch ook maar weer te pakken. Het gekke is dat iedere keer als ik iemand dat tegen me hoor zeggen, toch een beetje blij word.

25 December om negen uur begon de dienst in Elmina. Het was zo bijzonder om hier Kerst te mogen vieren en voelen. Om negen uur zat er nauwelijks honderd man in de kerk, waarvan twee spierwit, Patje en ik.... Wie geen mondmasker bij zich had, kreeg er één bij de deur, het was een mis met twee heren, voor wie weet wat dat inhoudt en een hele serie misdienaars. Het ging wel bijna helemaal in Twi, maar door ervaring in de katholieke kerk, begreep ik toch heel aardig waar we mee bezig waren. De liturgie werd keurig gevolgd. Om ongeveer kwart voor tien zat de kerk bomvol. Er werd muziek gemaakt en gezongen. Geen enkel herkenbaar westers kerstlied, dat voelde fijn. Want op die plek als Nederlander op eerste kerstdag, voel je van alles. Daar zaten we dan. We hadden onze auto geparkeerd op Dutchstreet, wandelde langs de Dutch cemetrie omhoog, naar de kerk gebouwd door Nederlanders, die behalve Christendom ook de slavernij naar deze plek hebben gebracht. En we waren zo welkom.....

Uit de kerk gekomen zijn we gaan ontbijten. We hebben een terrasje op \'poten\' en kijken dus uit over de oceaan. Daar zaten we aan ons kerstonbijt onder de palmbomen met uitzicht over het strand en de vissersbootjes in de zee. Ook kerst blijkt een welvaartsfeest, en dan heb ik het niet eens over de cadeautjes die menigeen elkaar geeft. De vissers moeten ook vandaag gewoon vissen, de fruitverkopers moeten ook vandaag hun fruit verkopen en iedereen die zijn geld moet verdienen door wat waar te verkopen, probeert deze ook 25 december te verkopen. Wat een bevoorrecht leven leid ik. Om vijf uur \'s middags gaan we nog mee op een 'turtle walk'. Wat Pat al voorspelde gebeurde inderdaad. Geen turtles. 'Die leggen hun eieren namelijk ’s nachts, Ger'. Maar het was een heerlijke strandwandeling.

Om acht uur aan ons kerstdiner. Lobster met een fles heerlijke witte wijn en apple pie toe. De lobster was zalig, de apple pie, haalde het niet bij de traditionele profiterol van Top in Bilthoven, dat was eigenlijk de enige tegenvaller van dit kerstfeest (grapje).

Vanmorgen zijn we een rondje door Elmina gaan lopen. We waren van plan ook naar het Java museum te gaan, maar dat was gesloten. Ja, dat hebben we ook nog in Elmina. Toen de Nederlanders niet genoeg soldaten hadden om te vechten in Nederlands - Indisch leger, rekruteerden ze die ook maar in Ghana. Dat was nieuw voor mij.... De wandeling door Elmina was ook een hoogtepunt. Een vissersstadje. Zulke prachtige beelden. Het is wel fijn dat je bij het kijken van foto\'s de geur niet ruikt, die op de plek waar de foto genomen is rondwaard. Het ruikt eigenlijk in heel Elmina vies. In de diepe goten die je hier overal langs de wegen hebt, ligt het vol met een vieze stinkende drab. Bij ons in de buurt in Kumasi en bij Tumi in de buurt, ruikt het helemaal niet vies, maar dat heeft waarschijnlijk veel te maken dat wij allemaal netjes een vuilnisophaaldienst en toilet hebben. Ik besprak met Pat dat we in Nederland altijd wel wat te kopen hebben en dat daar hier geen sprake van is. Je hebt niks nodig, want er worden alleen maar noodzakelijke dingen verkocht, kleding, slippers, eitjes, olie, fruit etc. Eigenlijk geen enkel 'hebbeding'. Behalve dan verse tonijn!!!! Maar dat gaan we morgen halen met de koelbox, voordat we weer naar Kumasi rijden.

25 December om negen uur begon de dienst in Elmina. Het was zo bijzonder om hier Kerst te mogen vieren en voelen. Om negen uur zat er nauwelijks honderd man in de kerk, waarvan twee spierwit, Patje en ik.... Wie geen mondmasker bij zich had, kreeg er één bij de deur, het was een mis met twee heren, voor wie weet wat dat inhoudt en een hele serie misdienaars. Het ging wel bijna helemaal in Twi, maar door ervaring in de katholieke kerk, begreep ik toch heel aardig waar we mee bezig waren. De liturgie werd keurig gevolgd. Om ongeveer kwart voor tien zat de kerk bomvol. Er werd muziek gemaakt en gezongen. Geen enkel herkenbaar westers kerstlied, dat voelde fijn. Want op die plek als Nederlander op eerste kerstdag, voel je van alles. Daar zaten we dan. We hadden onze auto geparkeerd op Dutchstreet, wandelde langs de Dutch cemetrie omhoog, naar de kerk gebouwd door Nederlanders, die behalve Christendom ook de slavernij naar deze plek hebben gebracht. En we waren zo welkom.....

Uit de kerk gekomen zijn we gaan ontbijten. We hebben een terrasje op \'poten\' en kijken dus uit over de oceaan. Daar zaten we aan ons kerstonbijt onder de palmbomen met uitzicht over het strand en de vissersbootjes in de zee. Ook kerst blijkt een welvaartsfeest, en dan heb ik het niet eens over de cadeautjes die menigeen elkaar geeft. De vissers moeten ook vandaag gewoon vissen, de fruitverkopers moeten ook vandaag hun fruit verkopen en iedereen die zijn geld moet verdienen door wat waar te verkopen, probeert deze ook 25 december te verkopen. Wat een bevoorrecht leven leid ik. Om vijf uur \'s middags gaan we nog mee op een 'turtle walk'. Wat Pat al voorspelde gebeurde inderdaad. Geen turtles. 'Die leggen hun eieren namelijk ’s nachts, Ger'. Maar het was een heerlijke strandwandeling.

Om acht uur aan ons kerstdiner. Lobster met een fles heerlijke witte wijn en apple pie toe. De lobster was zalig, de apple pie, haalde het niet bij de traditionele profiterol van Top in Bilthoven, dat was eigenlijk de enige tegenvaller van dit kerstfeest (grapje).

Vanmorgen zijn we een rondje door Elmina gaan lopen. We waren van plan ook naar het Java museum te gaan, maar dat was gesloten. Ja, dat hebben we ook nog in Elmina. Toen de Nederlanders niet genoeg soldaten hadden om te vechten in Nederlands - Indisch leger, rekruteerden ze die ook maar in Ghana. Dat was nieuw voor mij.... De wandeling door Elmina was ook een hoogtepunt. Een vissersstadje. Zulke prachtige beelden. Het is wel fijn dat je bij het kijken van foto\'s de geur niet ruikt, die op de plek waar de foto genomen is rondwaard. Het ruikt eigenlijk in heel Elmina vies. In de diepe goten die je hier overal langs de wegen hebt, ligt het vol met een vieze stinkende drab. Bij ons in de buurt in Kumasi en bij Tumi in de buurt, ruikt het helemaal niet vies, maar dat heeft waarschijnlijk veel te maken dat wij allemaal netjes een vuilnisophaaldienst en toilet hebben. Ik besprak met Pat dat we in Nederland altijd wel wat te kopen hebben en dat daar hier geen sprake van is. Je hebt niks nodig, want er worden alleen maar noodzakelijke dingen verkocht, kleding, slippers, eitjes, olie, fruit etc. Eigenlijk geen enkel 'hebbeding'. Behalve dan verse tonijn!!!! Maar dat gaan we morgen halen met de koelbox, voordat we weer naar Kumasi rijden.

En oh ja, Pat had bedacht dat hij nog wel een shirt van de 'Elmina sharks' wilde, het lokale voetbalelftal. Je gelooft het niet, maar we vragen bij een klein winkeltje (container) of hij een shirt heeft. Pat laat hem een plaatje zien van een lokale voetballer in het groene Elmina shark shirt. 'Oh' zegt de winkeleigenaar, 'ja hoor, dat is mijn vriend, kijk daar is ie'. En ja, de eerste hit op Google, staat tegenover ons in levende lijve. Helemaal blij dat we hem op Google gespot hebben. Geestig, want er wonen heel veel mensen in Elmina. Morgen gaan we terug, om het shirt te kopen, dan heeft hij er één, beloofde de jongen van de shop. We gaan het zien. Maar het was weer een leuk project. Daarna lopen we nog even naar het fort. De plek waar een paar honderd jaar geleden de slaven werden verscheept naar Suriname. Net voor de ingang is een graf. Daar ligt een voorouder van onze dierbare jonge vriend Tim, onze beste vriend in Kumasi. Bizar. Tim is een prachtkerel. 31 Jaar en een idealist, oprechter kan je het niet hebben. Voor de poort van het slavenfort begraven zijn, betekent waarschijnlijk dat je er toe deed als Nederlander in Elmina. Dat is niet iets waar je blij van wordt. Toen we terugliepen, zei ik tegen Pat: 'Best lekker als je van 'gewone huize' bent. Adel in je bloed betekent in Nederland al gauw, dat er geld verdiend is waar je de oorsprong liever niet van weet. Het doet me weer beseffen dat ik graag filosofie zou studeren. Waarom kom je in de slavenhandel terecht, waarom ben je fout in de oorlog, waarom worden de bossen in Afrika gekapt en door wie, waarom kan ik 25 december in de kerk zitten en moeten anderen heel hard werken, waarom staat er op twee politici en wat journalisten na, niemand op voor mensen die onterecht beticht worden van het plegen van fraude met kinderopvangtoeslag en waarom hebben we terugkijkend allemaal een 'grote bek' over hoe het wel moet.

Nog een nachtje in dit heerlijke huis. Nog een keer eten op het strand bij Kosa en dan weer naar Kumasi. Ik had niet kunnen denken dat ik zo\'n goede Kerst zou hebben 2020. Dankbaar voor Kerst in Ghana. Ghana dat zo thuis voelt, maar altijd mijn gastland zal blijven. Eeuwig dankbaar dat mijn wieg in Nederland stond.

Reactie plaatsen

Reacties