Zwart en wit

En kennelijk maakt dat je meer geld hebt, dat je meer macht hebt. Het lijkt een open deur, maar ik vraag me toch met regelmaat af of het op de lange duur stand houdt, het principe ’Geld maakt macht’. Ik hoop intens dat het op een dag veranderd in ’Wijsheid maakt macht’. Dat zal nog wel even duren, want wat is wijsheid.... Ik begon dit blog te zeggen dat Pat en ik in Bamboi zijn. Sommige onder jullie weten inmiddels waar dat is. Een klein dorp, in Noord Oost Ghana, waar  we door de weeks wonen in een klein , eenvoudig huis. In onze ogen dan, want in de ogen van de lokalen, is het een groot, luxe huis. Pat en ik zijn de enige witten in het dorp. Ik moet eigenlijk zeggen; Pat is de enige witte in het dorp. Hij is hier veel vaker dan ik. Iedereen kent hem; mister Patrick, Patrick, The manager of manager Patrick, dat zijn zo de titels die hij hier draagt. Als Pat klaar is met werken, lopen we eigenlijk altijd even naar het restaurant. Onderweg kopen we dan voor 2 cedi pinda’s (groundnut), verpakt in vier zakjes, die ieder ongeveer een hand pinda’s bevatten. In het restaurant drinken we voor minder dan een euro twee drankjes. Wij zijn hier overduidelijk veel witter, dan de gekleurde mens, zwart in Nederland. En wij worden inderdaad ook gediscrimineerd. We snappen natuurlijk niets van wat ze tegen elkaar over ons zeggen, maar ik denk dat het niet heel negatief is. Zeker niet over Pat, die verstaat de lichaamstaal en non verbale communicatie hier, alsof hij zwart is. We lopen ongeveer 500 meter, van en naar het restaurant en horen in die tijd een keer of 15, groepjes kinderen een ons inmiddels zeer bekend liedje zingen over Obronies (witten). De inhoud van het liedje is iets van: ‘welkom witte baas🙄🤔.  Ik denk dus dat we het moeten scharen onder positieve discriminatie. En zelfs daar word je doodmoe van. Ik zou zo graag willen dat mensen zich niet meer verschuilen achter een kinderfeest, verleden, de oprechte idiote gedachte dat de buitenkant van de mens iets zegt over de binnenkant. En natuurlijk heb ik niets te klagen, maar het voelt knap klote als je een vader zijn kind onze kant op ziet duwen, om zijn eigen, huilende kindje bang te maken. Dommigheid is het . Net zo dom als wat wij doen in Nederland. Ik word er moe van en met mij een wereld vol zwarten.